Ὁ Ἐκλογικὸς Νόμος
Μιὰ ἱστορία ἐξαπάτησης πολλῶν δεκαετιῶν
Κατά τὴν διάρκεια τῶν δεκαετιῶν τοῦ '50 καὶ τοῦ '60, ἡ ἀπάτη στὸ ἐκλογικὸ σύστημα γινόταν μὲ πολλούς, ἀχαρακτήριστους καὶ ἀπερίγραπτους τρόπους. Ἔχει μείνει στὴν ἱστορία ἡ ἔκφραση πὼς "τὴν ἐποχὴ ἐκείνη ψήφιζαν καὶ τὰ δέντρα"!.
Ἡ ἐπιβολὴ τῆς δικτατορίας τῶν συνταγματαρχῶν (1967) ἦρθε σὰν ὥριμο φροῦτο καὶ ἔγινε ἀποδεκτὴ ἀπὸ τὸν κόσμο, καθ᾿ ὅτι εἶχαν ὅλοι ἀπογοητευθεῖ πλήρως ἀπὸ τὸ πολιτικὸ σύστημα καὶ προσωπικὸ τῆς ἐποχῆς.
Μετὰ τὴν δικτατορία τῶν συνταγματαρχῶν, ἄρχισε τὸ παραμύθι τῆς ἁπλῆς, ἄδολης καὶ ἀνόθευτης ἀναλογικῆς.
Ὅλα τὰ κόμματα τῆς ἀντιπολίτευσης κατηγοροῦν τὸ ἑκάστοτε κυβερνῶν κόμμα ὅτι δὲν ψηφίζει τὴν ἁπλῆ καὶ ἄδολη καὶ ἀνόθευτη ἀναλογική, μέχρι νὰ γίνουν καὶ αὐτά κυβέρνηση καὶ νὰ τὸ ξεχάσουν.
Τὸ «ἄδολη» τὸ πρόσθεσαν γιὰ νὰ μᾶς θυμίζουν τί φοβερὲς κομπίνες μπορεῖ νὰ γίνουν μὲ τοὺς νόμους τῆς δῆθεν ἁπλῆς ἀναλογικῆς.
Τὰ τελευταῖα 70 χρόνια τῆς πολιτικῆς ζωῆς τῆς Ἑλλάδος, ἔχουμε πάντα κυβέρνηση ἑνὸς ἀνδρός, ὁ ὁποῖος ἐλέγχει πλήρως τὴν Βουλή, διορίζει τὴν κυβέρνηση, διορίζει τοὺς δικαστές, καταργῶντας ἔτσι πλήρως τὴν διάκριση τῶν ἐξουσιῶν.
Αὐτὰ τὰ ἐκλογικὰ συστήματα ἔχουν καταργήσει πλήρως κάθε ἔννοια δημοκρατίας καὶ ἰσοπολιτείας. Στὴν πράξη, καταργοῦν ἀκόμη καὶ τὴν διάκριση τῶν ἐξουσιῶν.
Οἱ πολῖτες ἔχουν διαφορετικῆς βαρύτητας ψῆφο. Κάποιοι ἐκλέγουν βουλευτὴ μὲ 1000 ψήφους, ἐνῷ σὲ ἄλλες περιπτώσεις τριακόσιες χιλιάδες ψῆφοι δὲν ὑπολογίζονται κἄν (3%), (δὲς ἐδῶ γιὰ τοῦ λόγου τὸ ἀληθές).
Αὐτὸ τὸ ἰσχῦον καλπονοθευτικὸ ἐκλογικὸ σύστημα καταπατεῖ κάθε ἔννοια νομιμότητας καὶ προφανῶς εἶναι ἀντισυνταγματικό.
Μερικὲς ἁπλὲς σκέψεις
- Τὰ κόμματα μόνο ἐκ τῶν ὑστέρων τῶν ἐκλογῶν καὶ μόνο «ἰδεατὰ» ὄχι πραγματικά, καὶ νὰ ἔχουν δυνατότητα συσπείρωσης μόνο γιὰ τὴν ψήφιση νόμων.
- Δὲν νοεῖται «δημοκρατία» χωρὶς τὴν δυνατότητα ἀνάκλησης τῶν ἐκλεγμένων βουλευτῶν. Μπορεῖ κάποιος βουλευτὴς νὰ τρελαθεῖ νὰ κάνει ἄλλα ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἔλεγε ὅτι θὰ κάνει. Πρέπει αὐτὸς νὰ μπορεῖ νὰ ἀνακληθεῖ ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ τὸν ψήφισαν.
- Εἶναι ἀπαράδεκτο καὶ δὲν ἔχει κανένα νόημα νὰ γίνεται «πρόταση μομφῆς» σὲ μονοκομματική κυβέρνηση.
- Ὅταν ἔχουμε ἕναν τέτοιο ἐκλογικὸ νόμο ποὺ ὁδηγεῖ σὲ μονοκομματικὲς κυβερνήσεις ἡ διάκριση τῶν ἐξουσιῶν αὐτόματα καταργεῖται. Τὰ συμφέροντα ποὺ ἐλέγχουν τὴν ὅλη πολιτικὴ τῆς χώρας φροντίζουν γι’ αὐτό. Ἔτσι ὁ ἔλεγχος γίνεται καλύτερα καὶ εὐκολότερα.
- Ἡ συμμετοχὴ πρέπει νὰ εἶναι γι’ ὅλους ὑποχρεωτικὴ· καὶ τοῦ ἐκλέγεσθαι καὶ τοῦ ἐκλέγειν. Ἢ διαδικασία γίνεται καὶ ἐπιβάλλεται μέσῳ διαδικτύου (πχ taxis).
Ἡ Ἁπλῆ Ἀναλογική
Ἁπλῆ ἀναλογικὴ μὲ ἁπλᾶ λόγια σημαίνει ὅτι:
- ὅλη ἡ Ἑλλάδα εἶναι μία ἐκλογικὴ περιφέρεια
- ὑποψήφιοι εἶναι ἐν δυνάμει ὅλοι οἱ πολῖτες τῆς ἐπικρατείας (μὲ κάποιους λογικοὺς περιορισμούς)
- δὲν ψηφίζονται κόμματα, ἀλλὰ πρόσωπα
- τὰ κόμματα θὰ συγκροτηθοῦν ἐκ τῶν ὑστέρων (χωρὶς νὰ ἀπαγορεύεται ἡ ὕπαρξή τους καὶ ἐκ τῶν προτέρων)
- καὶ οἱ πρῶτοι 300 σὲ ψήφους θὰ ἐκλεγοῦν βουλευτές.
Καθένας πολίτης θὰ ψηφίζει τὸν ὑποψήφιο, ὁ ὁποῖος ἐκπροσωπεῖ κάποια ἰδιότητά του, εἴτε εἶναι τοπικὸ τὸ κριτήριο εἴτε εἶναι συντεχνιακὸ εἴτε εἶναι ὁποιουδήποτε ἄλλου τύπου. Παραδείγματος χάριν, ἕνας συνταξιοῦχος μπορεῖ νὰ ψηφίσει εἴτε μὲ τὴν ἰδιότητα τοῦ συνταξιούχου ἢ ὁ ἴδιος μπορεῖ νὰ ψηφίσει μὲ τὴν τοπική του ἰδιότητα, π.χ. Καρδιτσιώτης ἢ μὲ τὴν συντεχνιακή του, π.χ. πολιτικὸς μηχανικὸς κ.ο.κ.
Ἡ ἀκραία ἔκφραση τῆς "ἐνισχυμένης" ἀναλογικῆς
(π.χ. ΗΠΑ) εἶναι ἡ κατάντια τοῦ δικομματισμοῦ!
Μπορεῖτε νὰ δεῖτε ἐδῶ πῶς θὰ ἦταν ἡ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων τὰ τελευταῖα χρόνια ἐὰν ἐφαρμόζαμε ἁπλῆ ἀναλογική,
ἂν καὶ θὰ πρέπει νὰ λάβουμε ὑπ' ὄψιν τὴν πόλωση πρὸς τὸν δικομματισμὸ ποὺ προωθεῖ κάθε φορὰ τὸ ὑπάρχον ἐκλογικὸ σύστημα.
Ἡ Ἀρχὴ τῆς διάκρισης τῶν ἐξουσιῶν
Βασικὴ προϋπόθεση γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ τῆς ἁπλῆς ἀναλογικῆς εἶναι ἡ κατάργηση τῶν κομμάτων. Ὁ πρῶτος σὲ ψήφους βουλευτὴς θὰ παίρνει ἐντολὴ σχηματισμοῦ κυβέρνησης. Ἡ κυβέρνηση ὀφείλει νὰ κυβερνᾷ μὲ τοὺς ὑπάρχοντες νόμους, δὲν θὰ ἐπεμβαίνει οὔτε στὴν νομοθετικὴ διαδικασία, οὔτε στὴν Δικαιοσύνη, μόνο οἱ βουλευτὲς θὰ ψηφίζουν νόμους (ὄχι ἡ Κυβέρνηση), ἐφ' ὅσον (καὶ μόνον ἐφ' ὅσον) συγκεντρώνουν 151 βουλευτές! Σὲ διαφορετικὴ περίπτωση, παραμένει ὁ παλιὸς ἰσχύων νόμος. Αὐτὸ ἐπιτάσσει ἡ ἀρχὴ τῆς διάκρισης τῶν ἐξουσιῶν.
Ἡ Ἀρχὴ τῆς ἀνακλησιμότητος
Τὸ σπουδαιότερο σὲ ἕνα ἐκλογικὸ σύστημα εἶναι νὰ ὑπάρχει ἡ ἀρχὴ τῆς ἀνακλησιμότητος -- νὰ ὑπάρχει δηλαδὴ ἡ διαδικασία τῆς ἀνάκλησης ἑνὸς βουλευτῆ, ἐφ' ὅσον δὲν πράττει ὅσα ὑποστήριζε. Ἡ ἀρχὴ αὐτὴ δίνει στοὺς ψηφοφόρους τοῦ βουλευτῆ τὴν δυνατότητα νὰ μποροῦν νὰ τὸν ἀνακαλοῦν καὶ νὰ τὸν ἀντικαθιστοῦν μὲ ἄλλον. Ὁ τρόπος γιὰ νὰ γίνει αὐτό, εἶναι νὰ ἀντικατασταθεῖ τὸ ψηφοδέλτιο μὲ ἐπώνυμο "ψηφόγραφο", γιὰ νὰ ὑπάρχει ἡ δυνατότητα ἀνάκλησης τοῦ βουλευτῆ ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς ὁποίους ἐκπροσωπεῖ! (Τὸ σύστημα αὐτὸ ἀπαιτεῖ ἐπεξεργασία, διαβούλευση καὶ νομοθετικὴ ρύθμιση.)
Γιατί τὰ κόμματα δὲν μποροῦν νὰ ψηφίσουν ἁπλῆ ἀναλογική;
Ἡ ἀπάντηση σ' αὐτὴν τὴν ἐρώτηση εἶναι εὔκολη καὶ ἁπλῆ μετὰ τὴν ἀνωτέρω ἀνάλυση. Δὲν μποροῦν τὰ κόμματα νὰ ψηφίσουν ἁπλῆ ἀναλογική, διότι ἔτσι καταργοῦνται τὰ κόμματα. Ἁπλῆ ἀναλογικὴ καὶ κόμμα εἶναι ἔννοιες μαθηματικῶς ἀσύμβατες. Ἡ θέσπιση τῆς ἁπλῆς ἀναλογικῆς εἶναι θέμα ἀνάπτυξης τῆς κοινωνίας τῶν Πολιτῶν καὶ συνταγματικῆς κατοχύρωσης. Μόνο σὲ συνθῆκες πραγματικῆς δημοκρατίας καὶ ἰσονομίας στὸ πολιτικό, πολιτειακό καὶ συνειδησιακὸ ἐπίπεδο μπορεῖ νὰ ὑπάρξει «ἁπλῆ ἀναλογική», δηλαδὴ πραγματικὴ ἐκπροσώπηση τῶν Πολιτῶν στὴν Βουλή.