Μετασχηματισμός Lorentz
Πριν από τον Einstein, μια πρώτη μορφή της αρχής της σχετικότητας είχε διατυπωθεί από το Γαλιλαίο και στη συνέχεια ενσωματώθηκε στο Νευτώνειο μοντέλο. Σύμφωνα με αυτή την αρχή ότι όλοι οι νόμοι της μηχανικής πρέπει να έχουν την ίδια μορφή σε όλα τα αδρανειακά συστήματα αναφοράς. Η μετάβαση από το ένα αδρανειακό σύστημα στο άλλο γινόταν με ένα ορισμένο είδος μετασχηματισμών συντεταγμένων, που ονομάστηκαν ή αλλιώς, νόμος πρόσθεσης ταχυτήτων.
Ενώ οι νόμοι της μηχανικής συμμορφώνονταν με τον μετασχηματισμό αυτό (ήταν αναλλοίωτοι κατά την εφαρμογή του), οι νόμοι του Ηλεκτρομαγνητισμού, και ειδικά ο νόμος για την σταθερότητα και παγκοσμιότητα της ταχύτητας του φωτός, τον παραβίαζαν.
Ο Einstein αντικατέστησε τους μετασχηματισμούς του Γαλιλαίου με ένα νέο σύνολο μετασχηματισμών, τους μετασχηματισμούς του Lorentz, και διατύπωσε την γενικευμένη αρχή της σχετικότητας, σύμφωνα με την οποία όλοι οι νόμοι της Φύσης (μηχανικής, ηλεκτρομαγνητισμού και άλλοι) είναι αναλλοίωτοι κάτω από τους νέους αυτούς μετασχηματισμούς και παίρνουν την ίδια μορφή σε όλα τα αδρανειακά συστήματα.
Οι μετασχηματισμοί Lorentz δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά το 1904.
