Στρέβλωση του χώρου και του χρόνου

Στρέβλωση του χώρου

θεωρούμε ότι βάζουμε ένα λεπτό φύλλο από ελαστικό υλικό στο ισημερινό επίπεδο του άστρου. Παρότι στο αριστερό μέρος της εικόνας το φύλλο αυτό φαίνεται επίπεδο, στην πραγματικότητα δεν είναι. Η μάζα του άστρου στρεβλώνει τον χώρο μέσα και γύρω από το άστρο, και η στρέβλωση αυτή καμπυλώνει και το φύλλο.
Στον επίπεδο υπερχώρο το φύλλο μπορεί να διατηρήσει την καμπυλωμένη γεωμετρία του μόνο αν καμφθεί, παίρνοντας το σχήμα μιας κούπας.
Η τρίτη διάσταση του υπερχώρου είναι μια διάσταση στην οποία δεν μπορούμε να εισέλθουμε και από την οποία δεν μπορούμε να πάρουμε καμιά πληροφορία. Πρόκειται για μια τελείως υποθετική διάσταση. 
Επί του καμπυλωμένου δισδιάστατου φύλλου, η περίμετρος του άστρου ταυτίζεται με την περίμετρο του πραγματικού άστρου στο πραγματικό Σύμπαν. Αν όμως ως διάμετρο του άστρου αποκαλέσουμε την συντομότερη γραμμή που ενώνει δύο αντιδιαμετρικά σημεία (γεωδεσιακή), αυτή δεν είναι πια ευθεία γραμμή στον επίπεδο υπερχώρο, αλλά είναι μια καμπύλη.

• Πώς θα μπορούσαμε να συμπεράνουμε αν ζούμε σ' ένα κόσμο επίπεδο (Ευκλείδειο) ή καμπύλο;

Στρέβλωση του χρόνου

Όσον αφορά την στρέβλωση του χρόνου γενικά μπορεί ν' αποδειχτεί ότι ο χρόνος κυλάει πιο αργά κοντά στην επιφάνεια του άστρου, απ' ότι μακριά του. Στο κέντρο του κυλάει ακόμα πιο αργά. 
Στην περίπτωση του Ήλιου, η στρέβλωση του χρόνου είναι μικρή. Αν όμως η μάζα του Ήλιου διατηρούνταν σταθερή και η περίμετρός του γινόταν μικρότερη, τότε αντίστοιχα η βαρυτική διαστολή του χρόνου σ' αυτόν - η στρέβλωση του χρόνου - θα γινόταν μεγαλύτερη. 
Μια συνέπεια της στρέβλωσης του χρόνου που μπορεί να ελεγχθεί πειραματικά είναι η βαρυτική μετατόπιση του φωτός που εκπέμπεται από την επιφάνεια ενός άστρου, προς το ερυθρό μέρος του φάσματος.