ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΜΑΥΡΕΣ ΤΡΥΠΕΣ

Όταν γεννήθηκε το σύμπαν υπήρχε μόνο υδρογόνο ,ήλιο και λίγο λίθιο. Το υλικό αυτό διατηρήθηκε για περίπου 300.000 χρόνια και στη συνέχεια συμπιέστηκε και έγινε πολύ καυτό. Σταδιακά το σύμπαν επεκτάθηκε και ψύχθηκε τόσο ώστε το μίγμα των αερίων επανασυνδυάστηκε και έτσι σταθεροποιήθηκε σε μία νέα σταθερή κατάσταση. Ωστόσο το υδρογόνο ήταν ακόμα πολύ καυτό και δεν μπορούσε να σχηματίσει αστέρια. Μετά από 300 εκατομμύρια χρόνια που το σύμπαν διαστάλθηκε και άλλο ξεχύθηκε το πρώτο φως που έσπασε το απόλυτο σκοτάδι του Κόσμου-το Κοσμικό Ξημέρωμα. Τότε άρχισαν να λάμπουν τα πρώτα αστέρια μέσω της εναπομείνουσας αρχέγονης ομίχλης.
Για τα επόμενα 500 εκατομμύρια χρόνια μετά το Big Bang συναντούμε τον Κοσμικό Μεσαίωνα της Κοσμολογίας.
Το 1916, ο αστρονόμος Karl Schwarzschild κατέληξε σε μία λύση των εξισώσεων της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας του Einstein που αντιστοιχούσε σε έναν άγνωστο τύπο κοσμικών αντικειμένων, τα οποία ονομάστηκαν στην πορεία από τον φυσικό John Wheeler μαύρες τρύπες.
Το 1930, διατυπώθηκε η θεωρία ότι οι μαύρες τρύπες είναι κατάλοιπα άστρων με τεράστια πυκνότητα μάζας ,που κατέρρευσαν βαρυτικά.
Μετά το θάνατο των πρόωρων άστρων ακολουθεί μια κολοσσιαία έκρηξη, στέλνοντας βαρύτερα στοιχεία προς το διάστημα. Η υπόλοιπη ύλη καταρρέει. Μια μάζα ίση με πολλούς ήλιους μπορεί να καταλήξει σε μια σφαίρα ,δηλαδή μια αστρική μαύρη τρύπα. Η μαύρη τρύπα είναι τόσο πυκνή που ακόμα και το φως δεν μπορεί να ξεφύγει από τον ορίζοντα γεγονότων της.