Ένα σύμπαν σε διαστολή

Από τον καιρό του Νεύτωνα μέχρι την ανάπτυξη της Γ.Σ. οι περισσότεροι φυσικοί υπέθεταν ότι το Σύμπαν ήταν ουσιαστικά αμετάβλητο, ή στατικό. Αμέσως μετά οι εξισώσεις της Γ.Σ. προέβλεψαν ότι το Σύμπαν πρέπει είτε να διαστέλλεται είτε να συστέλλεται.
Αυτή η συμπεριφορά προέρχεται ουσιαστικά από την ελκτική φύση της βαρύτητας. Εάν επρόκειτο για ένα Σύμπαν όπου όλα τα αστέρια ήταν σε ηρεμία το ένα σχετικά με το άλλο, η αμοιβαία βαρύτητά τους θα τα ανάγκαζε να αρχίσουν να κινούνται το ένα ως προς το άλλο. Στη νευτώνεια φυσική, είχε υποτεθεί ότι ο Κόσμος έτσι ήταν για πάντα και έτσι η έλξη από οποιοδήποτε αστέρι θα ισορροπούσε εξίσου από όλες τις πλευρές. Στην Γ.Σ. μπορείτε να δείξετε ότι ακόμη και σε αυτή την περίπτωση ο χώρος συνολικά θα συσταλεί και οι αποστάσεις μεταξύ των άστρων θα μικρύνουν. Το Σύμπαν θα μπορούσε να αρχίσει τη ζωή του με διαστολή, και ανάλογα με το πόσο γρήγορη θα ήταν αυτή μπορεί να συνεχίσει να διαστέλλεται ή μπορεί τελικά να σταματήσει τη διαστολή και να αρχίσει τη συστολή. Εντούτοις, δεν θα μπορούσε ποτέ να μείνει σταθερό.