Η Αρχή της Ισοδυναμίας

Έχουν διατυπωθεί τρεις μορφές της Αρχής της Ισοδυναμίας.
Η πρώτη από τις τρεις εκδοχές, γνωστή ως Ασθενής Αρχή της Ισοδυναμίας, εμφανίζεται υπό δύο ισοδύναμες μορφές: Την Αρχή Ισοδυναμίας του Γαλιλαίου "Σώματα με διαφορετική μάζα επιταχύνονται εξίσου εντός βαρυτικού πεδίου", και την Αρχή Ισοδυναμίας του Νεύτωνα "Η αδρανειακή και η βαρυτική μάζα κάθε σώματος είναι ίσες μεταξύ τους".
Ο Einstein ήταν ενοχλημένος που η ισοδυναμία αδρανειακής και βαρυτικής μάζας στη θεωρία του Νεύτωνα ήταν μια απλή σύμπτωση. Έτσι διατύπωσε την δεύτερη εκδοχή, γνωστή και ως Ενδιάμεση Αρχή της Ισοδυναμίας. Στη θεωρία του ισχύει και η Ασθενής Αρχή της Ισοδυναμίας και ότι κάθε μη βαρυτικό φαινόμενο της Φυσικής, παρατηρούμενο από τοπικά αδρανειακό σύστημα αναφοράς, είναι ανεξάρτητο από το σημείο του σύμπαντος στο οποίο βρίσκεται το συγκεκριμένο σύστημα. Δηλαδή αντί να μελετήσουμε το πεδίο βαρύτητας μπορούμε ισοδύναμα να μελετήσουμε τι συμβαίνει σ' ένα σύστημα όταν επιταχύνεται.


Τέλος υπάρχει και η τρίτη εκδοχή της Αρχής της Ισοδυναμίας: η Ισχυρή Αρχή της Ισοδυναμίας. Το περιεχόμενο της είναι ίδιο με την 2η εκδοχή, όμως αναφέρεται όχι μόνο στα μη βαρυτικά φαινόμενα της φυσικής, αλλά σε όλα τα φαινόμενα της φυσικής.