Ιστορία και Ανάπτυξη

Η πρώτη πρόταση για ένα τέτοιο σύστημα δημιουργήθκε στο  CERN από  τον Tim Berners-Lee το 1989, και κατόπιν βελτιώθηκε από τον ίδιο και τον Robert Cailliau το 1990. Στο τέλος εκείνου του έτους, είχε ήδη παρουσιαστεί ένα πρωτότυπο λογισμικό για ένα βασικό σύστημα. Για να ενθαρρυνθεί η υιοθεσία του συστήματος, ήταν απαραίτητο να προσφερθεί πρόσβαση στις υπάρχουσες πληροφορίες, χωρίς να χρειάζεται να "μεταγλωττιστούν" σε ειδική  μορφή. Αυτό εξασφαλίσθηκε με την διασύνδεση με το Υπολογιστικό Κέντρο του CERN καθώς επίσης και με τις ήδη γνωστές "ομάδες ειδήσεων" (newsgroups) Usenet. Oλες αυτές οι πληροφορίες έγιναν αμέσως προσιτές διαμέσου ενός απλού λογισμικού "πλοήγησης" (browser),  το οποίο μπορούσε να εκτελεστεί ("να τρέξει") σε όλα τα λειτουργικά συστήματα.

Σ' αυτό το στάδιο, υπήρχαν ουσιαστικά μόνο δύο είδη λογισμικού πλοήγησης. Το ένα ήταν η αυθεντική ανεπτυγμένη έκδοση, πολύπλοκη όμως και διαθέσιμη μόνο σε συστήματα NeXT. Το άλλο είδος ήταν ένα λογισμικό "γραμμής" (line-mode), που ήταν εύκολο να εγκατασταθεί και να εκτελεστεί σε οποιοδήποτε λειτουργικό σύστημα, αλλά ήταν περιορισμένης ισχύος και φιλικότητας προς το χρήστη. Ηταν προφανές ότι η μικρή όμάδα του CERN δεν μπορούσε πια να αναπτύξει περισσότερο ολόκληρο το σύστημα και ο Tim Berners-Lee έκανε έκκληση, μέσω του Διαδίκτυου, για συνεργασία. 

Στις αρχές του 1993, το Εθνικό Κέντρο Υπερυπολογιστικών Εφαρμογών (National Center for Supercomputing Applications, NCSA) στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόι, εξέδωσε την πρώτη μορφή ενός λογισμικού πλοήγησης: το Mosaic. Το πρόγραμμα αυτό, φιλικό και σε παραθυρική μορφή, "έτρεχε" σε περιβάλλον X-Windows, ένα περιβάλλον δημοφιλές στην ερευνητική κοινότητα. Πολύ σύντομα το NCSA προχώρησε σε αντίστοιχη έκδοση για PC και Macintosh. Η δημιουργία αυτού του συνεπούς και φιλικού λογισμικού πλοήγησης για δημοφιλείς υπολογιστές έπεξε τεράστιο ρόλο στην εξάπλωση του WWW. Στο τέλος του ίδιου χρόνου, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επικύρωσε το πρώτο πρόγραμμα της για τον "Ιστό" (WISE), και το CERN υπήρξε ένας από τους συνεταίρους. Στα τέλη του 1993, υπήρχαν πάνω από 5000 γνωστοί εξυπηρετητές ενώ το WWW αποτελούσε το 1% της παγκόσμιας κυκλοφορίας στο Διαδίκτυο (ποσοστό που εθεωρείτο πολύ μεγάλο την εποχή εκείνη!). 
 
Ομως, "Η Χρονιά του Ιστού" μπορεί να θεωρηθεί το 1944. Το πρώτο Συνέδριο, αφιερωμένο αποκλειστικά στο WWW, γίνεται στο CERN τον Μάϊο. Πάνω από 400 άτομα έλαβαν μέρος στη συνάθροιση αυτή που χαρακτηρίστηκε ως το "Woodstock του Ιστού". Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης άρχισαν να μεταδίδουν νέα από το "μέτωπο" του WWW. Το δεύτερο Συνέδριο έγινε τον Οκτώβριο στις ΗΠΑ, οργανωμένο από το NCSA και την νεοσύστατη Διεθνή Επιτροπή Συνεδρίων WWW (IW3C2). Οι σύνεδροι ξεπέρασαν τους 1300. Στα τέλη του 1994, υπήρχαν ήδη 10 000 εξυπηρετητές (2000 από αυτούς ήταν εμπορικοί) και πάνω από 10 000 χρήστες. Η κυκλοφορία στο Διαδίκτυο αντιστοιχούσε με την αποστολή ολόκληρου του έργου του Shakespeare ανά δευτερόλεπτο. 
 
Η τεχνολογία του Ιστού αναπτύσσεται συνεχώς ώστε να καλύψει τις νέες ανάγκες. Τα νεότερα στοιχεία, τα οποία έχουν εισαχθεί αναφέρονται σε θέματα ασφάλειας, πολυμέσων και αγορά αγαθών, για να αναφέρουμε μερικά από αυτά. 

Το βασικότερο στοιχείο της ανάπτυξης του Ιστού είναι η προσπάθεια να παραμείνει ανοικτό για όλους τους χρήστες και η αποφυγή κάθε ιδιωτικοποίησης ολόκληρου του συστήματος. Αυτός είναι και ο βασικός σκοπός της Διεθνούς Κοινοπραξίας για τον Παγκόσμιο Ιστό (International World-Wide Web Consortium, W3C), φορέας που συγκροτείται από ινστιτούτα και εταιρίες. Το W3C διοικείται από το Εθνικό Ινστιτούτο Ερευνας Πληροφορικής και Αυτοματισμού (Institut National pour la Recherch en Informatique et en Automatique, INRIA) για την Ευρώπη, το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (Massachusetts Institute of Technology, MIT) για την Αμερική και το Πανεπιστήμιο Κέϊο (Keio) για την Ασία. 
 
Μ' αυτό το σκεπτικό, το 1994, το CERN κατέθεσε προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή μια πρόταση στα πλαίσια του προγράμματος ESPRIT. Ομως, η απόφαση του CERN να προχωρήσει στο χτίσιμο του νέου Μεγάλου Επιταχυντή Συγκρουομένων Δεσμών Αδρονίων (Large Hadron Collider, LHC), το οδήγησε στην απόφαση ότι η περαιτέρω ανάπτυξη του Ιστού είναι εκτός των ερευνητικών προτεραιοτήτων του Εργαστηρίου. Ο Ιστός χρειαζόταν ένα καινούργιο σπίτι! Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ζήτησε από το INRIA να αναλάβει επίσημα το κύριο βάρος της εξέλιξης του Ιστού (για την Ευρώπη), χρηματοδοτούμενη από την Ε.Ε. Ο Tim Berners-Lee παίρνει ερευνητική θέση στο MIT, με το οποίο συνεχίζει να συνεργάζεται το INRIA. 

Το 1997, ο Ιστός είχε ήδη 650 000 εξυπηρετητές ενώ περίπου 1000 νέοι εμφανίζονταν κάθε ημέρα! Εχει γίνει πια τόσο προσιτός σε όλο τον κόσμο όπως το τηλέφωνο. Οι επιστήμονες του CERN που ασχολούνται με τους υπολογιστές συνεχίζουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην κοινότητα των φυσικών.