Τα πειράματα δείχνουν ότι τα αποτελέσματα της ισχυρής δύναμης εξασθενούν καθώς αυξάνεται η ενέργεια. Αυτό μας οδηγεί να σκεφτούμε ότι σε πολύ υψηλές ενέργειες, οι ισχείς των ηλεκτρομαγνητικών, ασθενών και ισχυρών δυνάμεων είναι ίδιες, και ότι οι δυνάμεις είναι ουσιαστικά δυσδιάκριτες μεταξύ τους. Οι ενέργειες για τις οποίες μιλάμε είναι χιλιάδες εκατομμύρια φορές μεγαλύτερες από αυτές που μπορούν να φτάσουν οι σημερινοί επιταχυντές σωματιδίων, αλλά πρέπει να υπήρχαν στο πρώιμο Σύμπαν, σχεδόν αμέσως μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, όταν το Σύμπαν είχε ηλικία μόλις 10-34 του δευτερολέπτου.
Ευτυχώς για τα σύγχρονα πειράματα, οι μεγάλες ενοποιημένες θεωρίες δίνουν αποτελέσματα και στις χαμηλότερες ενέργειες. Συγκεκριμένα, τουλάχιστον οι λογικές θεωρίες, απαιτούν η Φύση να έχει μια βαθιά συμμετρία, γνωστή ως "υπερσυμμετρία", η οποία όμως είναι κρυμμένη από τα μάτια μας.
Η υπερσυμμετρία συνδέει τα υλικά σωματίδια (τα κουάρκ και τα λεπτόνια) με τα σωματίδια φορείς των δυνάμεων, και υποδηλώνει ότι πρέπει να υπάρχουν πρόσθετα "υπερσωματίδια" για να συμπληρωθεί η συμμετρία. Αυτά τα υπερσωματίδια πρέπει να είναι πολύ βαρύτερα από τα συνήθη σωματίδια και γι' αυτό δεν έχουν παρατηρηθεί. Όμως, τα ελαφρύτερα από αυτά πρέπει να είναι μόνο περίπου δέκα φορές βαρύτερα από τα βαρύτερα σωματίδια που έχουν μελετηθεί ως τώρα. Αυτό σημαίνει ότι βρίσκονται εντός της κλίμακας του μεγάλου επιταχυντή συγκρουόμενων δεσμών αδρονίων (LHC), δηλαδή της μηχανής του CERN που προορίζεται για τον 21ο αιώνα.