ΑΓΧΙΒΑΣΙΗΝ

Η ΕΜΒΙΟΣ ΥΛΗ

Ἡ ἔμβιος ὕλη καὶ τὸ θεώρημα Kurt Gödel

«Ἡ Βία» στὴν ἔμβιο φύση

Γιὰ τὴν «ἀτομικὴ καὶ κοινωνικὴ βία» περισσότερα ἐδῶ

Κάθε ἔμβιο ὄν, στὰ τέσσερα (4) δισεκατομμύρια χρόνια τῆς ὕπαρξης τῆς ἔμβιας ὕλης, ἐπιτελεῖ τὶς τρεῖς βασικὲς λειτουργίες/σκοποὺς τῆς ὕπαρξης του:

λειτουργίες/σκοποὺς τῆς ἀνάπτυξης τοῦ ἀτόμου
λειτουργίες/σκοποὺς τῆς ἀναπαραγωγῆς του
λειτουργίες/σκοποὺς τῆς διατήρησης τοῦ εἴδους

Καὶ ὅλα αὐτὰ γιὰ τὴν καλύτερη προσαρμογή του στὸ καθ᾿ ὅλα ἐχθρικὸ καὶ συνεχῶς μεταβαλλόμενο περιβάλλον.

Γιὰ τὴν ἐπίτευξη τοῦ στόχου τῆς «διαιώνισης», ἀναπτύσσει δύο μηχανισμοὺς «δράσης-σκέψης»:

Ὁ πρῶτος μηχανισμός εἶναι ὁ μηχανισμός της «συνέπειας», σύμφωνα μὲ τὸν ὁποῖον σὲ κάθε «στιγμὴ» τῆς ζωῆς του σκέπτεται καὶ δρᾶ μέ τὸν τρόπο ποὺ τοῦ ὑπαγορεύει τὸ ἐνσωματωμένο γονιδιακὸ του «πρόγραμμα». (π.χ. τροφή, ἀσφάλεια, ἐπίθεση, ἄμυνα, κλπ)
Ὁ δεύτερος μηχανισμὸς εἶναι ὁ μηχανισμός τῆς «πληρότητος», σύμφωνα μὲ τὸν ὁποῖον σὲ κάποιες «στιγμὲς» τῆς ζωῆς του, ἐνδέχεται, νὰ πρέπει νὰ ξεφύγει ἀπὸ τὸν πρῶτο μηχανισμὸ, καὶ νὰ σκεφτεῖ καὶ νὰ δράσει μὲ μία «πλαστικότητα», ἡ ὁποία δὲν προβλέπεται ἀπὸ τὸ γονιδίωμα, γιατὶ μόνο ἔτσι θὰ ἐξασφαλιστεῖ ἡ «διαιώνιση», σὲ δύσκολες συνθῆκες μετάλλαξης τοῦ ἐξωτερικοῦ καὶ ἐσωτερικοῦ του περιβάλλοντος. (π.χ. ἀβέβαιες καὶ ριψοκίνδυνες δοκιμές, θυσίες, ἀδικίες, ἡρωισμούς, κλπ)
Καὶ οἱ δύο αὐτοὶ μηχανισμοὶ ἔχουν ἐνσωματωμένη τὴν «Βία» μέσα τους, βία σὲ τρία ἐπίπεδα:
1. ἐναντίον ἄλλων ἔμβιων ὄντων
2. ἐναντίον τῶν ὄντων τοῦ ἰδίου εἴδους
3. καὶ ἐναντίον τοῦ φυσικοῦ (μὴ ἔμβιου) περιβάλλοντος

Γιὰ τὴν κατανόηση καὶ τὴν καλύτερη περιγραφὴ τῆς λειτουργίας τῶν δύο αὐτῶν μηχανισμῶν, εἶναι ἀπαραίτητο νὰ κατανοήσουμε τὸ θεώρημα Kurt Gödel, μέσῳ τοῦ ὁποίου θὰ μπορέσουμε νὰ κατανοήσουμε καὶ νὰ παρακολουθήσουμε τὴν ὅλη ἱστορία τῆς ἐξέλιξης.

Μέσῳ αὐτοῦ τοῦ θεωρήματος θὰ κατανοήσουμε: