Αρχαιότητα - 1550 μ.Χ. Οι Έλληνες συνεισφέρανε πολλά στον
κόσμο της Φυσικής με το να αναπτύξουν τη βάση των στοιχειωδών μοντέρνων
αρχών όπως γιά παράδειγμα την διατήρηση της ύλης, την ατομική θεωρία και
πολλά άλλα. Πολύ ελάχιστα πράγματα αναπτύχθηκαν κατά τους αιώνες μετά την
περίοδο των Ελλήνων φιλοσόφων. Όταν όμως η έντονη διανοητική δύναμη της
Αναγέννησης εισήλθε στο πεδίο της Φυσικής, ο Κοπέρνικος και άλλοι μεγάλοι
στοχαστές άρχισαν να απορρίπτουν τις ιδέες των Ελλήνων προς όφελος καινούριων
ιδεών που βασίζονταν σε εμπειρικούς κανόνες. Οι μετά τον Κοπέρνικο θεωρίες
έθεσαν τέλος στην παλιά εποχή της επιστημονικής αντίληψης και άρχισαν την
καινούρια επιστημονική επανάσταση. Παρόλα αυτά ταιριάζει καλύτερα να συμπεριλάβουμε
τον Κοπέρνικο μεταξύ των αρχαίων στοχαστών.
| 624 - 547 π.Χ. | Ο Θαλής ο Μιλήσιος υποστηρίζει ότι το νερό είναι το βασικό συστατικό της γής. Επίσης, εξοικειώθηκε με την ελκτική δύναμη των μαγνητών και του κεχριμπαριού όταν το τρίβουμε. |
| 580 - 500 π.Χ. | Ο Πυθαγόρας θεωρούσε ότι η Γή είναι σφαιρική. Αναζήτησε να βρεί μία μαθηματική αντίληψη του σύμπαντος. |
| 500 - 428 π.Χ.,
494 - 434 π.Χ. |
Ο Αναξαγόρας και Εμπεδοκλής. Ο Αναξαγόρας αμφισβήτησε την προηγούμενη διαμάχη των Ελλήνων φιλοσόφων σχετικά με την δημιουργία και την καταστροφή της ύλης, διδάσκοντας ότι οι αλλαγές στην ύλη οφείλονται στη διαφορετική διάταξη αόρατων σωματιδίων. (Θα μπορούσε κανείς να πεί ότι οι διδασκαλία του αποτελεί τον πρόδρομο της αρχής διατήρησης της ύλης). Ο Εμπεδοκλής περιόρισε αυτά τα αόρατα σωματίδια σε τέσσερα στοιχεία: τη γη, τον αέρα, τη φωτιά και το νερό. |
| 460 - 370 π.Χ. | Ο Δημόκριτος ανέπτυξε την θεωρία ότι το σύμπαν αποτελείται από κενό χώρο και από ένα (σχεδόν) άπειρο αριθμό αόρατων σωματιδίων τα οποία διαφέρουν μεταξύ τους ως πρός το σχήμα και τη θέση που καταλαμβάνουν στο χώρο. Η ύλη αποτελείται εξ' ολοκλήρου από σωμάτια που δεν μπορούν να διαιρεθούν περαιτέρω και καλούνται άτομα. |
| 384 - 322 π.Χ. | Ο Αριστοτέλης τυποποίησε την συλλογή επιστημονικής γνώσης. Παρόλο που είναι δύσκολο να υποδείξει μία συγκεκριμένη θεωρία, το αποτέλεσμα της συλλογής αυτής ήταν να παρέχει τις βασικές αρχές της επιστήμης για μία χιλιετία. |
| 310 - 230 π.Χ. | O Αρίσταρχος περιγράφει την κοσμολογία με τον ίδιο τρόπο που θα προτείνει ο Κοπέρνικος 2000 χρόνια αργότερα. Παρόλα αυτά με δεδομένο το μεγάλο κύρος του Αριστοτέλη, το ηλιοκεντρικό μοντέλο του Αρίσταρχου απορρίφθηκε προς όφελος του γεωκεντρικού μοντέλου. |
| 287 - 212 π.Χ. | Ο Αρχιμήδης ήταν ένας πρωτοπόρος της θεωρητικής Φυσικής. Έθεσε τις βάσεις της υδροστατικής. |
| 70 - 147 μ.Χ. | Ο Πτολεμαίος από την Αλεξάνδρεια συνέλεξε την γνώση της οπτικής της εποχής. Επίσης επινόησε μία πολύπλοκη θεωρία για την κίνηση των πλανητών. |
| ~1000 μ.Χ. | Ο Άραβας Alhazen, έγραψε 7 βιβλία με θέμα την οπτική. |
| 1214 - 1294 μ.Χ. | Ο Roger Bacon δίδαξε ότι για να μάθει κανείς τα μυστικά της φύσης θα πρέπει πρώτα να κάνει παρατηρήσεις. Με αυτό τον τρόπο παρείχε την μέθοδο με την οποία οι άνθρωποι μπορούν να αναπτύξουν επαγωγικές θεωρίες χρησιμοποιώντας παρατηρήσεις από την φύση. |
| 1473 - 1543 μ.Χ. | Ο Κοπέρνικος (Nicholaus Copernicus) ξεκίνησε την θεωρία ότι η γη περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο. Το ηλιοκεντρικό μοντέλο ήταν επαναστατικό διότι αμφισβήτησε το προηγούμενο δόγμα περί της επιστημονικής αυθεντίας του Αριστοτέλη, και επειδή δημιούργησε μία πλήρη επιστημονική και φιλοσοφική αναστάτωση. |