Ο μεγάλος επιταχυντής αδρονίων (Large Hadron Collider, LHC) είναι εγκαταστημένος στην περιφέρεια ενός δακτυλίου με περίμετρο 27 χλμ, βαθιά κάτω από το έδαφος, στα περίχωρα της Γενεύης, στην Ελβετία. Θα ξεκινήσει να λειτουργεί το 2007 και τότε θα κατέχει τον τίτλο του ισχυρότερου επιταχυντή σωματιδίων που έχει κατασκευαστεί. Πρωτόνια υψηλής ενέργειας, που επιταχύνονται σε δέσμες αντίθετων κατευθύνσεων, θα συγκρούονται με σκοπό την αναζήτηση της υπερσυμμετρίας, της σκοτεινής ύλης και της προέλευσης της μάζας.

Κάθε δέσμη αποτελείται από δισεκατομύρια πρωτόνια, τα οποία ταξιδεύουν με ταχύτητα πολύ κοντά σ' αυτήν του φωτός. Τα πρωτόνια αυτά, μέχρι να φτάσουν την κατάλληλη ταχύτητα για να συγκρουστούν, ταξιδεύουν μέσα στον δακτύλιο για ώρες, καθοδηγούμενοι από χιλιάδες ισχυρούς υπεραγώγιμους μαγνήτες.

Στο μεγαλύτερο κομμάτι του δακτυλίου οι δύο δέσμες ταξιδεύουν σε δύο χωριστούς σωλήνες κενού, εκτός από τέσσερα σημεία, στα οποία συγκρούονται. Στα σημεία αυτά βρίσκονται τα κύρια πειράματα του LHC, γνωστά με τα ακρονύμιά τους: ALICE, ATLAS, CMS, LHCb. Οι ανιχνευτές που χρησιμοποιούνται σε αυτά τα πειράματα, παρακολουθούν προσεκτικά τα συγκρουόμενα πρωτόνια καθώς διασπώνται σε μια πληθώρα εξωτικών σωματιδίων.

Οι ανιχνευτές μπορούν να "δουν" μέχρι 600 εκατομύρια συγκρούσεις το δευτερόλεπτο, ενώ τα πειράματα ψάχνουν μέσα από αυτές για ενδείξεις σπάνιων γεγονότων όπως το μποζόνιο Higgs.

Mike Lamont, CERN
τεύχος 03/2005

Μετάφραση: Αθανάσιος Σταματόπουλος