• 
  Ιστόγραμμα αναλλοίωτης μάζας e⁺e^- και μ⁺μ^-. Διακρίνεται η κορυφή του Ζ, με μέση τιμή 88,96GeV (από το ζευγάρι των ηλεκτρονίων) και 90,54 GeV (από το ζευγάρι των μιονίων). Το Ζ έχει ίδια πιθανότητα διάσπασης σε e⁺e^- και μ⁺μ^-. Η διαφορά που φαίνεται στο ιστόγραμμα οφείλεται στο γεγονός ότι τα γεγονότα με μιόνια είναι πολύ ευκολότερα αναγνωρίσιμα. Οι μικρότερες κορυφές γύρω στα 3 GeV και 10 GeV αντιστοιχούν στο σωματίδιο J/Ψ (δέσμια κατάσταση ενός c και ενός αντι-c κουαρκ, 3,1 GeV) και στο σωματίδιο Υ (δέσμια κατάσταση ενός b και ενός αντι-b κουαρκ, 9,46 GeV). Η μάζα του Ζ που δίνουν οι επιστήμονες είναι 91,1876±0,0021 GeV.
• 
  Ιστόγραμμα αναλλοίωτης μάζας e⁺e^- και μ⁺μ^-. Ίδιο με το προηγούμενο, αλλά η κλίμακα στον οριζόντιο άξονα (μάζα) φτάνει έως τα 2000 GeV. Εκτός από τις τρεις (Ζ, J/Ψ, Υ) κορυφές που ήδη είδαμε στο προηγούμενο ιστόγραμμα, βλέπουμε μια μικρή κορυφή γύρω στα 1000 GeV. Τι αναπαριστά; Ένα νέο σωματίδιο ίσως; Πράγματι, έτσι θα αναγνωρίζαμε την παρουσία ενός νέου σωματιδίου, μονάχα που τα πραγματικά δεδομένα περιέχουν και μερικά τεχνητά (παρήχθησαν από ηλεκτρονικό υπολογιστή) που αναπαριστούν ένα υποτιθέμενο νέο σωματίδιο με μάζα γύρω στα 1000 GeV.
• 
  Ιστόγραμμα αναλλοίωτης μάζας 4 λεπτονίων πάνω) και 2 φωτονίων. Ένα από τρόπους διάσπασης του σωματιδίου Higgs είναι ο H→l⁺l^-l⁺l^- όπου l=e ή μ (ανά ζευγάρι σωματιδίου-αντισωματιδίου). Η κατάσταση είναι πολύ αβέβαιη. Δεν εμφανίζεται κάποια καθαρή κορυφή. Ένα άλλος τρόπος διάσπασης του σωματιδίου Higgs είναι ο H→2γ. Στο ιστόγραμμα παρουσιάζεται η αναλλοίωτη μάζα των 2 φωτονίων. Εδώ η κατάσταση είναι κάπως καλύτερη από το προηγούμενο διάγραμμα. Εμφανίζεται κάποια αύξηση των γεγονότων με μάζα λίγο χαμηλώτερη από 120 GeV.

• 
  Ιστόγραμμα αναλλοίωτης μάζας e⁺e^- και μ⁺μ^-. Διακρίνεται η κορυφή του Ζ, με μέση τιμή 88,53GeV (από το ζευγάρι των ηλεκτρονίων) και 90,16 GeV (από το ζευγάρι των μιονίων). Το Ζ έχει ίδια πιθανότητα διάσπασης σε e⁺e^- και μ⁺μ^-. Η διαφορά που φαίνεται στο ιστόγραμμα οφείλεται στο γεγονός ότι τα γεγονότα με μιόνια είναι πολύ ευκολότερα αναγνωρίσιμα. Οι μικρότερες κορυφές γύρω στα 3 GeV και 10 GeV αντιστοιχούν στο σωματίδιο J/Ψ (δέσμια κατάσταση ενός c και ενός αντι-c κουαρκ, 3,1 GeV) και στο σωματίδιο Υ (δέσμια κατάσταση ενός b και ενός αντι-b κουαρκ, 9,46 GeV). Η μάζα του Ζ που δίνουν οι επιστήμονες είναι 91,1876±0,0021 GeV.
• 
  Ιστόγραμμα αναλλοίωτης μάζας e⁺e^- και μ⁺μ^-. Ίδιο με το προηγούμενο, αλλά η κλίμακα στον οριζόντιο άξονα (μάζα) φτάνει έως τα 2000 GeV. Εκτός από τις τρεις (Ζ, J/Ψ, Υ) κορυφές που ήδη είδαμε στο προηγούμενο ιστόγραμμα, βλέπουμε μια μικρή κορυφή γύρω στα 1000 GeV. Τι αναπαριστά; Ένα νέο σωματίδιο ίσως; Πράγματι, έτσι θα αναγνωρίζαμε την παρουσία ενός νέου σωματιδίου, μονάχα που τα πραγματικά δεδομένα περιέχουν και μερικά τεχνητά (παρήχθησαν από ηλεκτρονικό υπολογιστή) που αναπαριστούν ένα υποτιθέμενο νέο σωματίδιο με μάζα γύρω στα 1000 GeV.
• 
  Ιστόγραμμα αναλλοίωτης μάζας 4 λεπτονίων πάνω) και 2 φωτονίων. Ένα από τρόπους διάσπασης του σωματιδίου Higgs είναι ο H→l⁺l^-l⁺l^- όπου l=e ή μ (ανά ζευγάρι σωματιδίου-αντισωματιδίου). Η κατάσταση είναι πολύ αβέβαιη. Δεν εμφανίζεται κάποια καθαρή κορυφή. Ένα άλλος τρόπος διάσπασης του σωματιδίου Higgs είναι ο H→2γ. Στο ιστόγραμμα παρουσιάζεται η αναλλοίωτη μάζα των 2 φωτονίων. Εδώ η κατάσταση είναι κάπως καλύτερη από το προηγούμενο διάγραμμα. Εμφανίζεται κάποια αύξηση των γεγονότων με μάζα λίγο χαμηλώτερη από 120 GeV.

• 
  Ιστόγραμμα αναλλοίωτης μάζας e⁺e^- και μ⁺μ^-. Διακρίνεται η κορυφή του Ζ, με μέση τιμή 89,96GeV (από το ζευγάρι των ηλεκτρονίων) και 90,41 GeV (από το ζευγάρι των μιονίων). Το Ζ έχει ίδια πιθανότητα διάσπασης σε e⁺e^- και μ⁺μ^-. Η διαφορά που φαίνεται στο ιστόγραμμα οφείλεται στο γεγονός ότι τα γεγονότα με μιόνια είναι πολύ ευκολότερα αναγνωρίσιμα. Οι μικρότερες κορυφές γύρω στα 3 GeV και 10 GeV αντιστοιχούν στο σωματίδιο J/Ψ (δέσμια κατάσταση ενός c και ενός αντι-c κουαρκ, 3,1 GeV) και στο σωματίδιο Υ (δέσμια κατάσταση ενός b και ενός αντι-b κουαρκ, 9,46 GeV). Η μάζα του Ζ που δίνουν οι επιστήμονες είναι 91,1876±0,0021 GeV.
• 
  Ιστόγραμμα αναλλοίωτης μάζας e⁺e^- και μ⁺μ^-. Ίδιο με το προηγούμενο, αλλά η κλίμακα στον οριζόντιο άξονα (μάζα) φτάνει έως τα 2000 GeV. Εκτός από τις τρεις (Ζ, J/Ψ, Υ) κορυφές που ήδη είδαμε στο προηγούμενο ιστόγραμμα, βλέπουμε μια μικρή κορυφή γύρω στα 1000 GeV. Τι αναπαριστά; Ένα νέο σωματίδιο ίσως; Πράγματι, έτσι θα αναγνωρίζαμε την παρουσία ενός νέου σωματιδίου, μονάχα που τα πραγματικά δεδομένα περιέχουν και μερικά τεχνητά (παρήχθησαν από ηλεκτρονικό υπολογιστή) που αναπαριστούν ένα υποτιθέμενο νέο σωματίδιο με μάζα γύρω στα 1000 GeV.
• 
  Ιστόγραμμα αναλλοίωτης μάζας 4 λεπτονίων πάνω) και 2 φωτονίων. Ένα από τρόπους διάσπασης του σωματιδίου Higgs είναι ο H→l⁺l^-l⁺l^- όπου l=e ή μ (ανά ζευγάρι σωματιδίου-αντισωματιδίου). Η κατάσταση είναι πολύ αβέβαιη. Δεν εμφανίζεται κάποια καθαρή κορυφή. Ένα άλλος τρόπος διάσπασης του σωματιδίου Higgs είναι ο H→2γ. Στο ιστόγραμμα παρουσιάζεται η αναλλοίωτη μάζα των 2 φωτονίων. Εδώ η κατάσταση είναι κάπως καλύτερη από το προηγούμενο διάγραμμα. Εμφανίζεται κάποια αύξηση των γεγονότων με μάζα λίγο χαμηλώτερη από 120 GeV.

• 
  Ιστόγραμμα αναλλοίωτης μάζας e⁺e^- και μ⁺μ^-. Διακρίνεται η κορυφή του Ζ, με μέση τιμή 89,41GeV (από το ζευγάρι των ηλεκτρονίων) και 90,13 GeV (από το ζευγάρι των μιονίων). Το Ζ έχει ίδια πιθανότητα διάσπασης σε e⁺e^- και μ⁺μ^-. Η διαφορά που φαίνεται στο ιστόγραμμα οφείλεται στο γεγονός ότι τα γεγονότα με μιόνια είναι πολύ ευκολότερα αναγνωρίσιμα. Οι μικρότερες κορυφές γύρω στα 3 GeV και 10 GeV αντιστοιχούν στο σωματίδιο J/Ψ (δέσμια κατάσταση ενός c και ενός αντι-c κουαρκ, 3,1 GeV) και στο σωματίδιο Υ (δέσμια κατάσταση ενός b και ενός αντι-b κουαρκ, 9,46 GeV). Η μάζα του Ζ που δίνουν οι επιστήμονες είναι 91,1876±0,0021 GeV.
• 
  Ιστόγραμμα αναλλοίωτης μάζας e⁺e^- και μ⁺μ^-. Ίδιο με το προηγούμενο, αλλά η κλίμακα στον οριζόντιο άξονα (μάζα) φτάνει έως τα 2000 GeV. Εκτός από τις τρεις (Ζ, J/Ψ, Υ) κορυφές που ήδη είδαμε στο προηγούμενο ιστόγραμμα, βλέπουμε μια μικρή κορυφή γύρω στα 1000 GeV. Τι αναπαριστά; Ένα νέο σωματίδιο ίσως; Πράγματι, έτσι θα αναγνωρίζαμε την παρουσία ενός νέου σωματιδίου, μονάχα που τα πραγματικά δεδομένα περιέχουν και μερικά τεχνητά (παρήχθησαν από ηλεκτρονικό υπολογιστή) που αναπαριστούν ένα υποτιθέμενο νέο σωματίδιο με μάζα γύρω στα 1000 GeV.

• 
  Ιστόγραμμα αναλλοίωτης μάζας e⁺e^- και μ⁺μ^-. Διακρίνεται η κορυφή του Ζ, με μέση τιμή 89,06GeV (από το ζευγάρι των ηλεκτρονίων) και 90,32 GeV (από το ζευγάρι των μιονίων). Το Ζ έχει ίδια πιθανότητα διάσπασης σε e⁺e^- και μ⁺μ^-. Η διαφορά που φαίνεται στο ιστόγραμμα οφείλεται στο γεγονός ότι τα γεγονότα με μιόνια είναι πολύ ευκολότερα αναγνωρίσιμα. Οι μικρότερες κορυφές γύρω στα 3 GeV και 10 GeV αντιστοιχούν στο σωματίδιο J/Ψ (δέσμια κατάσταση ενός c και ενός αντι-c κουαρκ, 3,1 GeV) και στο σωματίδιο Υ (δέσμια κατάσταση ενός b και ενός αντι-b κουαρκ, 9,46 GeV). Η μάζα του Ζ που δίνουν οι επιστήμονες είναι 91,1876±0,0021 GeV.
• 
  Ιστόγραμμα αναλλοίωτης μάζας e⁺e^- και μ⁺μ^-. Ίδιο με το προηγούμενο, αλλά η κλίμακα στον οριζόντιο άξονα (μάζα) φτάνει έως τα 2000 GeV. Εκτός από τις τρεις (Ζ, J/Ψ, Υ) κορυφές που ήδη είδαμε στο προηγούμενο ιστόγραμμα, βλέπουμε μια μικρή κορυφή γύρω στα 1000 GeV. Τι αναπαριστά; Ένα νέο σωματίδιο ίσως; Πράγματι, έτσι θα αναγνωρίζαμε την παρουσία ενός νέου σωματιδίου, μονάχα που τα πραγματικά δεδομένα περιέχουν και μερικά τεχνητά (παρήχθησαν από ηλεκτρονικό υπολογιστή) που αναπαριστούν ένα υποτιθέμενο νέο σωματίδιο με μάζα γύρω στα 1000 GeV.
• 
  Ιστόγραμμα αναλλοίωτης μάζας 4 λεπτονίων πάνω) και 2 φωτονίων. Ένα από τρόπους διάσπασης του σωματιδίου Higgs είναι ο H→l⁺l^-l⁺l^- όπου l=e ή μ (ανά ζευγάρι σωματιδίου-αντισωματιδίου). Η κατάσταση είναι πολύ αβέβαιη. Δεν εμφανίζεται κάποια καθαρή κορυφή. Ένα άλλος τρόπος διάσπασης του σωματιδίου Higgs είναι ο H→2γ. Στο ιστόγραμμα παρουσιάζεται η αναλλοίωτη μάζα των 2 φωτονίων. Εδώ η κατάσταση είναι κάπως καλύτερη από το προηγούμενο διάγραμμα. Εμφανίζεται κάποια αύξηση των γεγονότων με μάζα λίγο χαμηλώτερη από 120 GeV.

• 
  Ιστόγραμμα αναλλοίωτης μάζας e⁺e^- και μ⁺μ^-. Διακρίνεται η κορυφή του Ζ, με μέση τιμή 89,74GeV (από το ζευγάρι των ηλεκτρονίων) και 90,29 GeV (από το ζευγάρι των μιονίων). Το Ζ έχει ίδια πιθανότητα διάσπασης σε e⁺e^- και μ⁺μ^-. Η διαφορά που φαίνεται στο ιστόγραμμα οφείλεται στο γεγονός ότι τα γεγονότα με μιόνια είναι πολύ ευκολότερα αναγνωρίσιμα. Οι μικρότερες κορυφές γύρω στα 3 GeV και 10 GeV αντιστοιχούν στο σωματίδιο J/Ψ (δέσμια κατάσταση ενός c και ενός αντι-c κουαρκ, 3,1 GeV) και στο σωματίδιο Υ (δέσμια κατάσταση ενός b και ενός αντι-b κουαρκ, 9,46 GeV). Η μάζα του Ζ που δίνουν οι επιστήμονες είναι 91,1876±0,0021 GeV.
• 
  Ιστόγραμμα αναλλοίωτης μάζας e⁺e^- και μ⁺μ^-. Ίδιο με το προηγούμενο, αλλά η κλίμακα στον οριζόντιο άξονα (μάζα) φτάνει έως τα 2000 GeV. Εκτός από τις τρεις (Ζ, J/Ψ, Υ) κορυφές που ήδη είδαμε στο προηγούμενο ιστόγραμμα, βλέπουμε μια μικρή κορυφή γύρω στα 1000 GeV. Τι αναπαριστά; Ένα νέο σωματίδιο ίσως; Πράγματι, έτσι θα αναγνωρίζαμε την παρουσία ενός νέου σωματιδίου, μονάχα που τα πραγματικά δεδομένα περιέχουν και μερικά τεχνητά (παρήχθησαν από ηλεκτρονικό υπολογιστή) που αναπαριστούν ένα υποτιθέμενο νέο σωματίδιο με μάζα γύρω στα 1000 GeV.
• 
  Ιστόγραμμα αναλλοίωτης μάζας 4 λεπτονίων πάνω) και 2 φωτονίων. Ένα από τρόπους διάσπασης του σωματιδίου Higgs είναι ο H→l⁺l^-l⁺l^- όπου l=e ή μ (ανά ζευγάρι σωματιδίου-αντισωματιδίου). Η κατάσταση είναι πολύ αβέβαιη. Δεν εμφανίζεται κάποια καθαρή κορυφή. Ένα άλλος τρόπος διάσπασης του σωματιδίου Higgs είναι ο H→2γ. Στο ιστόγραμμα παρουσιάζεται η αναλλοίωτη μάζα των 2 φωτονίων. Και εδώ η κατάσταση δεν είναι καλύτερη από το προηγούμενο διάγραμμα. Χρειάζονται πολλά ακόμα γεγονότα για να φανεί αν υπάρχει κάποια κορυφή στην περιοχή των 125 GeV, περιοχή στην οποία παρατήρηασαν τα δύο πειράματα του LHC το νέο σωματίδιο (Higgs).

• 
  Ιστόγραμμα αναλλοίωτης μάζας e⁺e^- και μ⁺μ^-. Διακρίνεται η κορυφή του Ζ, με μέση τιμή 89,76GeV (από το ζευγάρι των ηλεκτρονίων) και 90,12 GeV (από το ζευγάρι των μιονίων). Το Ζ έχει ίδια πιθανότητα διάσπασης σε e⁺e^- και μ⁺μ^-. Η διαφορά που φαίνεται στο ιστόγραμμα οφείλεται στο γεγονός ότι τα γεγονότα με μιόνια είναι πολύ ευκολότερα αναγνωρίσιμα. Οι μικρότερες κορυφές γύρω στα 3 GeV και 10 GeV αντιστοιχούν στο σωματίδιο J/Ψ (δέσμια κατάσταση ενός c και ενός αντι-c κουαρκ, 3,1 GeV) και στο σωματίδιο Υ (δέσμια κατάσταση ενός b και ενός αντι-b κουαρκ, 9,46 GeV). Η μάζα του Ζ που δίνουν οι επιστήμονες είναι 91,1876±0,0021 GeV.
• 
  Ιστόγραμμα αναλλοίωτης μάζας e⁺e^- και μ⁺μ^-. Ίδιο με το προηγούμενο, αλλά η κλίμακα στον οριζόντιο άξονα (μάζα) φτάνει έως τα 2000 GeV. Εκτός από τις τρεις (Ζ, J/Ψ, Υ) κορυφές που ήδη είδαμε στο προηγούμενο ιστόγραμμα, βλέπουμε μια μικρή κορυφή γύρω στα 1000 GeV. Τι αναπαριστά; Ένα νέο σωματίδιο ίσως; Πράγματι, έτσι θα αναγνωρίζαμε την παρουσία ενός νέου σωματιδίου, μονάχα που τα πραγματικά δεδομένα περιέχουν και μερικά τεχνητά (παρήχθησαν από ηλεκτρονικό υπολογιστή) που αναπαριστούν ένα υποτιθέμενο νέο σωματίδιο με μάζα γύρω στα 1000 GeV.
• 
  Ιστόγραμμα αναλλοίωτης μάζας 4 λεπτονίων πάνω) και 2 φωτονίων. Ένα από τρόπους διάσπασης του σωματιδίου Higgs είναι ο H→l⁺l^-l⁺l^- όπου l=e ή μ (ανά ζευγάρι σωματιδίου-αντισωματιδίου). Η κατάσταση είναι πολύ αβέβαιη. Δεν εμφανίζεται κάποια καθαρή κορυφή. Ένα άλλος τρόπος διάσπασης του σωματιδίου Higgs είναι ο H→2γ. Στο ιστόγραμμα παρουσιάζεται η αναλλοίωτη μάζα των 2 φωτονίων. Και εδώ η κατάσταση δεν είναι καλύτερη από το προηγούμενο διάγραμμα. Χρειάζονται πολλά ακόμα γεγονότα για να φανεί αν υπάρχει κάποια κορυφή στην περιοχή των 125 GeV, περιοχή στην οποία παρατήρηασαν τα δύο πειράματα του LHC το νέο σωματίδιο (Higgs).

• 
  Ιστόγραμμα αναλλοίωτης μάζας e⁺e^- και μ⁺μ^-. Διακρίνεται η κορυφή του Ζ, με μέση τιμή 90,26GeV (από το ζευγάρι των ηλεκτρονίων) και 90,09 GeV (από το ζευγάρι των μιονίων). Το Ζ έχει ίδια πιθανότητα διάσπασης σε e⁺e^- και μ⁺μ^-. Η διαφορά που φαίνεται στο ιστόγραμμα οφείλεται στο γεγονός ότι τα γεγονότα με μιόνια είναι πολύ ευκολότερα αναγνωρίσιμα. Οι μικρότερες κορυφές γύρω στα 3 GeV και 10 GeV αντιστοιχούν στο σωματίδιο J/Ψ (δέσμια κατάσταση ενός c και ενός αντι-c κουαρκ, 3,1 GeV) και στο σωματίδιο Υ (δέσμια κατάσταση ενός b και ενός αντι-b κουαρκ, 9,46 GeV). Η μάζα του Ζ που δίνουν οι επιστήμονες είναι 91,1876±0,0021 GeV.
• 
  Ιστόγραμμα αναλλοίωτης μάζας e⁺e^- και μ⁺μ^-. Ίδιο με το προηγούμενο, αλλά η κλίμακα στον οριζόντιο άξονα (μάζα) φτάνει έως τα 2000 GeV. Εκτός από τις τρεις (Ζ, J/Ψ, Υ) κορυφές που ήδη είδαμε στο προηγούμενο ιστόγραμμα, βλέπουμε μια μικρή κορυφή γύρω στα 1000 GeV. Τι αναπαριστά; Ένα νέο σωματίδιο ίσως; Πράγματι, έτσι θα αναγνωρίζαμε την παρουσία ενός νέου σωματιδίου, μονάχα που τα πραγματικά δεδομένα περιέχουν και μερικά τεχνητά (παρήχθησαν από ηλεκτρονικό υπολογιστή) που αναπαριστούν ένα υποτιθέμενο νέο σωματίδιο με μάζα γύρω στα 1000 GeV.
• 
  Ιστόγραμμα αναλλοίωτης μάζας 4 λεπτονίων πάνω) και 2 φωτονίων. Ένα από τρόπους διάσπασης του σωματιδίου Higgs είναι ο H→l⁺l^-l⁺l^- όπου l=e ή μ (ανά ζευγάρι σωματιδίου-αντισωματιδίου). Η κατάσταση είναι πολύ αβέβαιη. Δεν εμφανίζεται κάποια καθαρή κορυφή. Ένα άλλος τρόπος διάσπασης του σωματιδίου Higgs είναι ο H→2γ. Στο ιστόγραμμα παρουσιάζεται η αναλλοίωτη μάζα των 2 φωτονίων. Και εδώ η κατάσταση δεν είναι καλύτερη από το προηγούμενο διάγραμμα. Χρειάζονται πολλά ακόμα γεγονότα για να φανεί αν υπάρχει κάποια κορυφή στην περιοχή των 125 GeV, περιοχή στην οποία παρατήρηασαν τα δύο πειράματα του LHC το νέο σωματίδιο (Higgs).

• 
  Ιστόγραμμα αναλλοίωτης μάζας e⁺e^- και μ⁺μ^-. Διακρίνεται η κορυφή του Ζ, με μέση τιμή 89,71GeV (από το ζευγάρι των ηλεκτρονίων) και 90,34 GeV (από το ζευγάρι των μιονίων). Το Ζ έχει ίδια πιθανότητα διάσπασης σε e⁺e^- και μ⁺μ^-. Η διαφορά που φαίνεται στο ιστόγραμμα οφείλεται στο γεγονός ότι τα γεγονότα με μιόνια είναι πολύ ευκολότερα αναγνωρίσιμα. Οι μικρότερες κορυφές γύρω στα 3 GeV και 10 GeV αντιστοιχούν στο σωματίδιο J/Ψ (δέσμια κατάσταση ενός c και ενός αντι-c κουαρκ, 3,1 GeV) και στο σωματίδιο Υ (δέσμια κατάσταση ενός b και ενός αντι-b κουαρκ, 9,46 GeV). Η μάζα του Ζ που δίνουν οι επιστήμονες είναι 91,1876±0,0021 GeV.
• 
  Ιστόγραμμα αναλλοίωτης μάζας e⁺e^- και μ⁺μ^-. Ίδιο με το προηγούμενο, αλλά η κλίμακα στον οριζόντιο άξονα (μάζα) φτάνει έως τα 2000 GeV. Εκτός από τις τρεις (Ζ, J/Ψ, Υ) κορυφές που ήδη είδαμε στο προηγούμενο ιστόγραμμα, βλέπουμε μια μικρή κορυφή γύρω στα 1000 GeV. Τι αναπαριστά; Ένα νέο σωματίδιο ίσως; Πράγματι, έτσι θα αναγνωρίζαμε την παρουσία ενός νέου σωματιδίου, μονάχα που τα πραγματικά δεδομένα περιέχουν και μερικά τεχνητά (παρήχθησαν από ηλεκτρονικό υπολογιστή) που αναπαριστούν ένα υποτιθέμενο νέο σωματίδιο με μάζα γύρω στα 1000 GeV.
• 
  Ιστόγραμμα αναλλοίωτης μάζας 4 λεπτονίων πάνω) και 2 φωτονίων. Ένα από τρόπους διάσπασης του σωματιδίου Higgs είναι ο H→l⁺l^-l⁺l^- όπου l=e ή μ (ανά ζευγάρι σωματιδίου-αντισωματιδίου). Η κατάσταση είναι πολύ αβέβαιη. Δεν εμφανίζεται κάποια καθαρή κορυφή. Ένα άλλος τρόπος διάσπασης του σωματιδίου Higgs είναι ο H→2γ. Στο ιστόγραμμα παρουσιάζεται η αναλλοίωτη μάζα των 2 φωτονίων. Και εδώ η κατάσταση δεν είναι καλύτερη από το προηγούμενο διάγραμμα. Χρειάζονται πολλά ακόμα γεγονότα για να φανεί αν υπάρχει κάποια κορυφή στην περιοχή των 125 GeV, περιοχή στην οποία παρατήρηασαν τα δύο πειράματα του LHC το νέο σωματίδιο (Higgs).

Κατάλογος των μαθητών/τριών που συμμετείχαν στην εκδήλωση.

• Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2015. MasterClasses σε μαθητές της περιοχής των Μεγάρων. Η ημερίδα πραγματοποιήθηκε στο 1ο ΓΕ.Λ. Μεγάρων. Οι εισαγωγικές ομιλίες προς τους μαθητές/τριες δόθηκαν από τον Γιάννη Νταλιάνη και τον Νίκο Τράκα. Υπεύθυνοι της οργάνωσης της ημερίδας ήταν οι Α. Δαζέας (υποψήφιος διδάκτορας ΣΕΜΦΕ/ΕΜΠ) και Ε. Πηλιλής (1ο ΓΕ.Λ. Μεγάρων).

Δείτε τα αποτελέσματα της ερευνητικής εργασίας των συμμετεχόντων (κάντε κλικ στα διαγράμματα για μεγέθυνση και σχολιασμό).

Μερικές φωτογραφίες από την εκδήλωση (κάντε κλικ στη φωτογραφία για μεγέθυνση):

Κατάλογος των μαθητών/τριών και καθηγητών/τριών που συμμετείχαν στην εκδήλωση.